|
2004-05-18 17:06 |
Maandag 17 mei, De emancipatie lijkt in het Helmondse Brandevoort nog ver te zoeken. Voor het evenement fierljeppen had zich gisteren geen enkele vrouw ingeschreven. Of de dames waren gewoon slimmer. Want er was niet één man die droog de overkant haalde.
Maar dit alles mocht de pret niet drukken. Het weer was goed, het bier vloeide rijkelijk en de stemming zat er dan ook goed in bij de deelnemers. Deze kregen, voor ze de sprong moesten wagen, eerst een duidelijke uitleg van demonstratieleider Teus Eikelenboom. 'Je neemt een snelle aanloop, met één voet afzetten, één been links en één been rechts om de stok klemmen, probeer naar boven te klimmen en de benen naar voren gooien.'
Ondanks deze duidelijke uitleg bleek fierljeppen moeilijker dan gedacht. Eigenlijk kwam het meer neer op 'aanloop, duiken en bijna verzuipen' zoals een van de deelnemers het evenement omschreef.
Na elke mislukte sprong probeerde Eikelenboom de volgende groep duidelijk te maken wat er verkeerd ging. 'Hij pakt die polsstok vast als zijn vriendin. Je moet hem niet omhelzen, maar met twee handen beetnemen. En trek die stok naar je toe voor meer kracht. Als je naar de supermarkt gaat voor een kratje bier, til je dat toch ook niet met gestrekte armen.'
De deelnemende groepen hadden zich ludiek uitgedost. Zo waren er de Fierljuppen, compleet in kostuum met stropdas onder het motto: 'zo hoor je toch gekleed te gaan op zondag'. De Vlegels van de Egelsvoort hadden een zwemband rond het middel en zwembandjes rond de armen, FC Plons was verkleed als een club criminelen en de Oranjespringers waren in EK kledij.
Maar hoe ze ook gekleed waren, iedereen liep een nat pak op. Ondertussen vermaakte de commentator het publiek met zijn droge opmerkingen 'Dit lijken me de hangjongeren van Brandevoort' en: 'Neem die stok tussen je benen, er is nog nooit iemand met een hoog stemmetje het water uitgekomen.' Een van de meest succesvolle springer was Dennis Derks van, hoe is het mogelijk, FC Knudde. Eindelijk leverde het twee keer in de week fitnessen iets op. Met zijn stevige bovenarmen kwam hij maar een haf metertje tekort om droog de andere oever te bereiken.
Ook de kinderen konden hun sportieve prestaties meten met het buikschuiven. Op een constant met zeepsop ingesmeerde opblaasbaan konden zij laten zien hoe ver ze op hun buik glijdend konden komen. Ook hier was de opkomst van de meisjes beduidend lager dan van de jongens. Maar gelukkig: - met het oog op de toekomst - hier bereikten de meisjes de beste prestaties. Rachelle Feyen van negen legde op haar buik een afstand af van 15,5 meter. 'Je moet gewoon je handen naar voren doen want dan ben je langer en ga je sneller', was haar eenvoudige advies.